Nie chcę pomocy, bo nie ma mi w czym pomagać.
Nie mam problemów.
Nawet jeśli mam, to są cholernie matulkie w porównaniu do zmagań innych ludzi.
Jestem tego świadomy.
Moje "problemy" są żałosne.
Uważam, że ze mną jest w porządku. Diagnozujcie poważne przypadki, pomagajcie tym, którzy pomocy potrzebują.
Powiedzmy sobie prawdę: jestem tylko gówniarzem, który wyolbrzymia wszystkie drobnostki.
Ja o tym wiem.
Nie jest poważnie.
Wiesz, rozmyślam sobie.
I z drugiej strony...
Chcę krzyczeć.
Potrzebuję, kurwa, krzyczeć.
JEST TAK BARDZO ŹLE.
POMÓŻCIE MI.
Jestem taki młody i szykuję się do pierdolonego grobu.
Chcę już stąd odejść.
Wtedy oni mnie pokochają.
Będą kochać, aż kwiaty nie zwiędną.
Trudno.
To nie działa.
Ja próbuję załatwić to samemu na wszelkie sposoby.
Nie myśl, że lubię czuć się jak gówno.
Nic, kurwa, nie działa.
Boję się prosić.
Boję się mówić.
Bo nie mam powodu, żeby potrzebować pomocy.
Jezu, jakie to chaotyczne.
Szczerze? Nie chcę już próbować.
Jestem sam.
Zbyt chaotyczne.
Bezsens.
Enter.
Wszystko jest chaotyczne. Zbudowani z chaosu. Chaos wprowadzamy. Wprowadzają, a na koniec zostawiają. Niektórzy próbują pomóc sprzątać, ale pasują po kilku próbach. W końcu zdają sobie sprawę, że myśli są silniejsze od rad, pomocy. Sami odpływamy w chaos. Jedyne czego chcemy to porządek. Ład. To w ogóle istnieje ? Obcy człowiek dziś zapytał matki, czy cokolwiek mnie cieszy. Tak prosto odkryć. Dlaczego w nocy jest najciężej ? Muzyka przestaje działać. Chaos zewnętrzny się uspokaja. Ale myśli pędzą. Maraton. Dwa. Może trzy.
OdpowiedzUsuńJeśli ktoś tu jest gówniarzem to ja...
Może w porównaniu z innymi wypadamy słabo i egoistycznie. Jasne, wypadamy. Ale...eh... są nasze. Czujemy w pełni. Nie znamy tych większych. Nasze. Odczuwalne na całej powierzchni ciała i duszy.
Śmiertelne
Tak.
UsuńTak!
Ja pragnę ładu. Pragnę porządku.
Nie zaznamy go tutaj.
Może to dlatego...
Może to wszystko jest właśnie dlatego.
Czyli to mają na myśli kiedy mówią,że po śmierci czeka spokój...
Usuń